De ekster en ik, samen in de nacht

Een waar gebeurd verhaal.

Het is kwart voor één vannacht als ik in mijn slaapkamer gekomen een ekster met grote regelmaat hard hoor schreeuwen. Dat is om deze tijd niet normaal. Vogels slapen vroeg en beginnen rond vijf uur in de morgen pas te zingen en fluiten. Iedere dag weer een prachtig concert om mee op te staan. Vooral nu ze jongen hebben en deze ook nog mee nemen naar mijn tuin. Daar heb ik een grote hoek speciaal voor alle soorten vogels ingericht. Ernaast staat een groot Mariabeeld. Je zou het haast gewijd kunnen noemen, omdat alles heel vredelievend omgaat met elkaar, groot en klein. Jaar in jaar uit komen er steeds meer vogels en per maand eten ze zo’n 20 kg. voer op met z’n allen.

Ik kon het niet aanhoren en ging kijken. De ekster bleef maar schreeuwen, ook toen ik de tuin in liep. Eerst dacht ik dat er een kat in de buurt zat, maar die kon nooit in zijn buurt en op die hoogte komen. Ik kreeg de ingeving dat ik mijn spreuk moest gebruiken om met dieren te converseren. Nu had ik daar niet veel hoop op, want tot nu toe was dat me nooit gelukt. In mijn meditatiekamer heb ik eerst twee kaarsen opgestoken en de spreuk uitgesproken.

Terug in de tuin vroeg ik aan de ekster of hij mij zijn vertrouwen wilde geven en wilde vertellen wat er met hem aan de hand was. Ik heb het ontelbare keren gevraagd. Moest het heel zachtjes doen, anders maakte ik iedereen wakker. De vraag is of de ekster dat al niet had gedaan, zo hard was zijn schreeuwen. Op gegeven moment kreeg ik door dat ik Reconnection energie moest sturen, omdat hij pijnscheuten had. Deze energie werkt genezend. Gelukkig heb ik deze manier van genezen geleerd bij Ton. Ik heb de energie eerst tussen mijn handen opgewekt en daarna naar de ekster toegestuurd. Na een minuut of wat kwamen er grotere tussenpozen in zijn geschreeuw en na tien minuten stopte het helemaal. Op dat moment zag ik hem voor het eerst op een tak zitten. Tot nu toe had ik de energie, afgaande op zijn geluid gestuurd. Inmiddels is het vijf over half twee. Ik heb de ekster niet meer gehoord en zit nu in de avondstilte te schrijven in het optimistische gevoel dat ik misschien toch iets voor hem heb kunnen betekenen. De spreuk heb ik met en in dankbaarheid weer opgeheven, want dit mag niet blijven. Deze spreuk mag alleen met respect voor de dieren in nood worden gebruikt. Als ik het vanmorgen met Diane, mijn dochter, er over heb, verteld ze dat ik hem niet direct had moeten opheffen, maar dat pas vanmorgen had moeten doen. Misschien had ik in de nacht dan nog boodschappen doorgekregen van de ekster of enig ander dier welke hulp nodig had. Weer wat geleerd. Dit is nog een vrij nieuw gebied voor mij, maar ik ben er erg gelukkig mee.

Omdat ik niet precies weet onder welke rubriek ik dit moet plaatsen zet ik dit verhaal onder levensverhalen en uittredingen. Het gaat hier om een stukje genezing wat ik weer op de cursus uittreden heb geleerd. Dat heeft trouwens niets met de spreuk te maken om met dieren te praten. Die hebben maar enkele mensen ter beschikking en mag niet worden doorgegeven.

Reacties van anderen:
Wat een geweldige ervaring. Ik ben eigenlijk wel benieuwd waarom kikkers, salamanders, en zelfs een egel mijn huis in willen. Zoals je misschien op f.b. leest gebeurt dat nogal eens en ik vertel het niet eens altijd...Via de Engelenkaarten heb ik de kaart: krachtdier getrokken, wat inhoudt dat ik met dieren moet gaan werken. Ik zet dus ook braaf al die dieren buiten mijn huis, al heb ik daar wel mijn angst voor spinnen voor moeten overwinnen, want die sloeg ik vroeger liever dood. Nu doe ik ze op een papiertje en zet ze buiten. Ik heb ook een workshop dierenfluisteraar gedaan, althans het boek gekocht toen de dierenfluisteraar met Tijger zat te praten, ongeveer een half jaar voor zijn dood. Ze had toen al voorspeld dat hij dood zou gaan omdat hij zich aan mij gespiegeld had. Dit laatste heb ik eigenlijk nooit echt begrepen want ik heb hem toen gezegd dat ik onder behandeling ben en dat hij zich dus niet meer hoeft te spiegelen Toch is hij overleden...Zij had mij het boek gegeven zodat ik zelf met hem kon praten, maar de ene keer lukte het wel de andere keer niet. Over zijn ziek zijn heeft hij nooit met mij willen praten, wel dat hij blij is dat Kitty (de kat van onze dochter) bij ons is zodat als hij dood is ik nog een kat heb. Ik vond dat gemeen van hem want ik wil hem hebben, Kitty moet ik terug geven aan onze dochter als ze weer in Nederland is. Het enige wat ik kan bedenken is dat hij ook denkt dat Kitty bij ons blijft, want dat denk ik soms ook, omdat ze al zo gewend is aan ons en onze tuin met de daarbij behorende vriendjes en vriendinnetjes. Nou ja ik zie wel hoe het gaat. Ik zou het heel fijn vinden als ik met haar zou kunnen praten, want ik heb het idee dat ze tegen iemand zit te miauwen maar ik weet niet met wie, waarschijnlijk met Tijger of toch met iemand anders?! Ik hoor het wel van je. R.

Hallo Maus,

Jammer van die spreuk, maar je hebt gelijk, als het moet schijn ik wel met dieren te kunnen praten of ze in elk geval goed te begrijpen. Onze kat Tijger wou de laatste weken voor zijn dood alsmaar bij me op schoot zitten. Ik zat hem dan gewoon ouderwets te knuffelen, tot ik "voelde" dat hij liever ook Reiki wou zoals ik dat altijd noemde voor ik van de Reconnection had gehoord. Heb hem dat dan ook gegeven en als meneer er genoeg van had dan liep hij bij me weg, maar ik voelde wel dat hij me dankbaar was dat ik het bij hem deed. Op een gegeven moment wou hij niet meer dat ik hem hielp maar wou hij wel geknuffeld worden op de ouderwetse methode. Geen idee hoe hij dat Ik overbracht, waarschijnlijk telepathie of zo waar de kattenfluisteraar het ook al over had. Trouwens alles wat de kattenfluisteraar me vertelde wist ik al omdat ik dat ook al zo "voelde". Blijkbaar praten dieren alleen met je als ze het willen, want als ik andere dingen aan hem vroeg kreeg ik geen antwoord. Met Kitty heb ik deze band (nog) niet. Ja heel even toen ik haar naar mijn moeder bracht en ze vreselijk klagelijk zat te miauwen en dat terwijl ze toch nooit eerder wagenziek is geweest of zo. Ik keerde me om en vroeg haar wat er was behalve dat ik zoveel slijm uit haar bek zag komen zoals ik nooit eerder heb gezien. Ik was vreselijk in paniek maar zij stelde me gerust dat er niets was. Ik wou toch de dierenarts bellen maar toen ik bij mijn moeder kwam zei ze dat er niets aan de hand was, Kitty had waarschijnlijk een kikker of salamander opgegeten of dood gebeten en dan krijg je die slijmreactie. Dit klopte blijkbaar wel want na een poosje hield het slijmen op, alleen haar oogjes waren nog vochtig. De hele dag wou ze verder niet meer eten, pas de volgende dag begon ze te eten tot mijn opluchting. Ik probeerde nog met haar in contact te komen, maar het lukte me niet, maar ze heeft waarschijnlijk wel naar me geluisterd want ik dacht veel aan haar en zei dan dat ze moest gaan eten dan raakte ze dat nare gevoel in haar buik kwijt. Ik was zo blij toen mijn moeder belde en zei dat ze weer at. Helaas heeft ze nooit meer contact met me gezocht, dus met of zonder spreuk als het moet/mag dan kan ik inderdaad met dieren praten.
We hebben tot gisteren mooi weer gehad, alleen vannacht na 00.00 uur begon het te onweren en te regenen en zakte de temperatuur tot 15 gr. We wilden vandaag weggaan maar overal in de omgeving schijnt het te regenen en is het koud. Vandaar dat we maar thuis zijn gebleven en ik nu mailtjes beantwoord.

Ik hoop dat je spoedig weer zulke interessante ervaringen met ons deelt. Het geeft mij de moed om te denken dat ik niet gek ben of het me maar verbeeld dat ik alles gevoeld heb van onze kat. Vooral zijn dood greep me heel aan dat ik zomaar uittrad, wat ik eerlijk gezegd nog nooit eerder alleen had gedaan, ik had het notabene net geleerd en wist niet eens dat het uittreden heet want dat zeiden ze er niet bij. Misschien was dat ook niet de bedoeling maar gebeurde het gewoon. Veel liefs, R.