De adventstijd begint 4 weken voor de Kerst, een tijd van geven en bezinning. Eerlijk zijn tegen jezelf.

Dit verhaal heeft even niets met uittreden te maken, maar wel met keuzes maken in je leven.

 

Vanmorgen vroeg kreeg ik onderstaande dagtekst. Een tekst die precies aansluit bij mijn kerstverhaal op de kerstkaart, die deze week de deur uitgaat, per mail wordt verzonden naar de 4000 adressen in mijn bestand en komende week op de blogs verschijnt. Het is adventstijd. Velen weten wat het inhoud, maar voor de enkeling die er geen weet van heeft of er niets van wil weten, ook dat is goed, leg ik toch uit wat ik daar zelf bij voel.

Oorspronkelijk is de adventstijd bedoeld als boetedoening ter voorbereiding op de Kerst. Zelf zie ik het liever als dagen van bezinning. Nadenken over jezelf. Hoe kan ik mijn leven veranderen en verbeteren. Wat moet ik daarvoor doen, want niets gebeurt vanzelf. Het leven is geven en nemen en in het laatste is de mens over het algemeen beter dan in het eerste. Iedere zondag een nieuw kaarsje erbij opsteken, zodat in de laatste week alle vier de kaarsjes op de adventskrans branden. Het is ook de tijd dat je nadenkt over samenzijn met familie en vrienden. Voor velen een plezier, voor anderen een verplichting, welke ieder jaar problemen schept. Zodra het een moeten wordt kun je beter eerlijk zeggen dat je die verplichting niet meer wilt. Het voorkomt zoveel ellende als je eerlijk zegt dat je iets niet wilt. Het wordt een bom, die eens gaat ontploffen als je doorgaat met een verplichting die voor jou niet goed voelt. Blijf eerlijk tegen jezelf en de ander. Uiteindelijk levert het meer op dan een leugentje of smoes. De advent is ook een tijd om te overdenken of je hier en daar een helpende hand toe kunt steken. Misschien zelfs die zwerver, bedelaar of drugsverslaafde eens niet voorbij lopen, maar een helpende hand toe te steken door hem wat in zijn hand te geven voor eten en onderdak. Bedenk dan even niet dat dit geld misschien aan drugs of drank opgaat maar wat het je oplevert. Geven maakt gelukkig en de ander voelt datzelfde geluk in een andere vorm. Schenk dezer dagen, al is het maar een dubbeltje. Vroeger liep in Heerlen ook een zwerver. Hij vroeg nooit meer dan een dubbeltje. Als je je meer in hem verdiepte kwam je er achter dat zijn achtergrond een goede opleiding was. Zag hij kinderen in de stad met leerproblemen, hij hielp ze. Lag er een papiertje op de straat, hij raapte het op en deponeerde het in de prullenbak. Hij dronk niet, gebruikte geen drugs en wanneer hij dat dubbeltje of meer kreeg vertelde hij altijd dat hij een gebedje zou doen voor je zou doen. Hoe vaak heb ik niet met hem gepraat in al die jaren. Ik kom zelden in de stad, maar als ik hem zag gaf ik mijn laatste tientje met de gedachte dat mijn portemonaie wel weer gevuld zou worden. Dat was ook altijd zo. Wist ik niet hoe ik de volgende dag eten moest halen, er gebeurde altijd wel iets waardoor het eten er weer was.  

Nu zie ik hem nog maar af en toe. Hij heeft inmiddels AOW gekregen en een flat, via een of ander hulpprogramma. Hij heeft lange tijd nodig gehad om er aan te wennen en toen ik hem van de week tegen kwam op het station had ik helaas de tijd niet om even te vragen hoe het was. Ik moest de trein halen en stond in de lift die net ging sluiten. Jammer. Maar op een dag zie ik hem weer. Hij zag er zo goed uit en is goed terecht gekomen. Daarom, loop nooit iemand zo voorbij en geef geen oordeel over hem of haar, maar help, al is het maar met een kleinigheid. Help, je weet nooit waar het goed voor is. 

Dagtekst van donderdag 6 december 2012.

"Wie veel liefde in zijn hart heeft, is met iedereen gelukkig. Ja, hij ontdekt in alle wezens kwaliteiten, rijkdommen en alleen in zichzelf merkt hij leemtes op. In het algemeen echter komt eerder het tegenovergestelde voor. In plaats van tot zichzelf te zeggen: ‘Als ik de anderen zo moeilijk te verdragen vind, komt dat omdat ik liefde mis… en ook wijsheid.’, gaat men overal vertellen wat die of die heeft gezegd en wat voor iets stoms of gemeens hij heeft gedaan. Maar wat denkt men daarbij te winnen? Als iemand je enorm begint te irriteren, is het nuttiger om bij hem te gaan ontdekken wat je in hem kunt waarderen. Je zult zeggen dat wat ik hier van je verlang, echt moeilijk is. Oké, het is moeilijk, maar waar denk je dat je terechtkomt, als je alleen maar nastreeft wat makkelijk is? De enige manier om problemen de baas te worden, is niet door ze te blijven herkauwen, maar door in te zien wat je allemaal zult winnen, als je probeert met elkaar in broederschap te leven." 

Omraam Mikhaël Aïvanhov