Ik herinner me nog de eerste ontmoeting met Berry. Hij stond
aan de rand van een klein dansvloertje met een glas bier in zijn hand. Ik
danste met mijn broer. Hij bleef naar me kijken, met een afwezige blik. Ik wilde
die blik niet langer zien en keek de andere kant op. Het was in een kleine bar,
waar mijn vader ons mee naar toe had genomen. Later stelde mijn vader Berry aan
ons voor. Voor hij wegging vroeg hij of ik een keer met hem uitwilde. Ik zei
nee, draaide me om en zei tegen mijn moeder: 'wat een lelijk kreng, daar zal je
mee getrouwd wezen". Niet wetende dat wij een jaar later zouden trouwen en
33 jaar lang intens van elkaar zouden blijven houden. Nog steeds is die liefde
er, zij het op een andere manier. Ik heb er vrede mee dat hij aan die andere
Zijde is. Dat ik in mijn eentje nog zulke zware lessen moest doorstaan. De
grootste les, het niet meer willen leven na zijn dood, was misschien wel de
zwaarste in die 17 jaar. Ook die heb ik overwonnen. In oktober vorig jaar is
die beslissing definitief gevallen. Ik wil leven en alles nog doen wat bij mijn
levensopdracht hoort.
Welke levensopdracht ik heb? Eerlijk gezegd, ik weet niet
wat God nog voor me in petto heeft. Wel weet ik dat het zwaarste deel van mijn
leven is afgesloten. Ik mag de dingen doen die goed zijn voor me. Genieten van
alles wat mooi is. Ik heb in oktober besloten te gaan leven. Ondanks dat Lyme,
een Tia, de artrose die zich verder uitbreid en het teveel aan witte
bloedlichaampjes wat afgelopen week is geconstateerd een klein beetje roet in
het water gooiden ben ik zielsgelukkig met wie en wat ik ben. Ik heb geleerd in
afgelopen maanden het leven weer te omhelzen. Misschien moet ik zeggen dat ik
nu pas echt over de dood van Berry heen ben? Ik weet het niet. Denk eerder dat
het verdriet en de pijn van afgelopen jaren weer veel bovenhaalden van wat ik
had gehad met Berry en later met die ander kreeg. Die persoon is al die jaren
op zoek naar....? Ik kan alleen maar hopen dat hij vind wat hij zoekt en leert
dat echt geluk alleen maar in jezelf te vinden is. Een ander kan je geluk en
eenzaamheid niet opvullen. Ik wens die ander alleen maar veel liefde en geluk
toe. Nee er is geen boosheid meer of verdriet. Hij moet zijn leven zoeken. Dat kan en moet hij zelf doen, net als ik heb
gedaan. Ik hoef mijn huis niet uit te vluchten om het geluk te zoeken, want
daar vind niemand het geluk. Wat ben ik dankbaar dat ik dit geluk in mezelf heb
gevonden, waardoor van eenzaamheid nauwelijks meer sprake is.
Ik vertelde al dat de reis naar Rome niet zomaar een plezierreisje
is. Het is een reis vol dankbaarheid om wie ik ben geworden. Het verdriet van
afgelopen jaren had ik nodig om aan te sterken en in te zien dat een ander jou
niet gelukkig kan maken. Dat moet je jezelf doen. Pas als je die les hebt
begrepen kun je gezond een nieuwe relatie opbouwen met iemand. Tenminste, als
je die ontmoet. Tot nu toe bouw ik alleen maar verder aan de relatie met mezelf.
Ik weet nog niet alle uitslagen van de nieuwe onderzoeken, die gaan komen. Maar
niets kan en zal mij weerhouden op reis te gaan. Deze reis te maken vol
blijdschap over wie ik ben geworden.
Ik wens en hoop dat u die les al heel lang geleden heeft
geleerd, omdat ik weet hoe zwaar hij is. Daarentegen mocht dit nog niet zo
zijn, wacht dan niet tot je 72 bent. Begin er nu aan. Het bespaard je zoveel
verdriet in het leven als je weet wat je zelf waard bent. Ik heb hierbij heel
veel hulp van mijn dochters en Fransien, van Ria, mijn vriendin uit Groningen
en andere kostbare vrienden om me heen gehad. Daarnaast heb ik een goeie en
fijne psychologe waar ik alleen maar dankbaar voor kan zijn. Echte vriendschappen
zijn het kostbaarste in je leven, daar mag je heel zuinig op zijn. Soms kun je
het niet alleen. Schaam je dan niet om hulp te zoeken. Ik wens u allen een hele
fijne dag
Dagtekst van zondag
22 juni 2014.
"Activiteiten, ontmoetingen, het leven is zo rijk aan mogelijkheden! Maar voordat je je ergens toe verbindt, moet je jezelf afvragen of de mogelijkheden die zich aandienen, zullen bijdragen tot je vervolmaking, tot de ontplooiing van je innerlijk leven. Daar zijn altijd waarschuwingstekens voor. Voel je een verduistering in je gedachten, verwarring in je gevoelens en onbeslistheid in je wil, engageer je dan niet, want dit is een absoluut criterium. Na ontgoochelingen en beproevingen moeten velen het erkennen: zij hadden wel gevoeld dat er iets was dat hen wilde tegenhouden, maar aangezien de behoefte om hun verlangens te bevredigen sterker was, hielden zij er geen rekening mee, en daarna kwamen natuurlijk de ontgoochelingen en de spijt. Er zijn altijd waarschuwingen, niemand kan zeggen dat hij ze niet gekregen heeft, maar je slaat er geen acht op omdat je teveel verleid en aangetrokken wordt, en de dag dat je in de val bent gelopen is het te laat: wat een inspanningen moet je daarna doen om de vrede terug te vinden en de situatie te herstellen! Leer dus naar deze innerlijke stem te luisteren, die probeert om jou nutteloos leed te besparen."
Omraam Mikhaël Aïvanhov
"Activiteiten, ontmoetingen, het leven is zo rijk aan mogelijkheden! Maar voordat je je ergens toe verbindt, moet je jezelf afvragen of de mogelijkheden die zich aandienen, zullen bijdragen tot je vervolmaking, tot de ontplooiing van je innerlijk leven. Daar zijn altijd waarschuwingstekens voor. Voel je een verduistering in je gedachten, verwarring in je gevoelens en onbeslistheid in je wil, engageer je dan niet, want dit is een absoluut criterium. Na ontgoochelingen en beproevingen moeten velen het erkennen: zij hadden wel gevoeld dat er iets was dat hen wilde tegenhouden, maar aangezien de behoefte om hun verlangens te bevredigen sterker was, hielden zij er geen rekening mee, en daarna kwamen natuurlijk de ontgoochelingen en de spijt. Er zijn altijd waarschuwingen, niemand kan zeggen dat hij ze niet gekregen heeft, maar je slaat er geen acht op omdat je teveel verleid en aangetrokken wordt, en de dag dat je in de val bent gelopen is het te laat: wat een inspanningen moet je daarna doen om de vrede terug te vinden en de situatie te herstellen! Leer dus naar deze innerlijke stem te luisteren, die probeert om jou nutteloos leed te besparen."
Omraam Mikhaël Aïvanhov
Woorden van Inspiratie - Dag 83
" Wees niet bang om traag te
groeienmaar behoed je voor stagnatie."
Chinese spreuk
Een dagelijkse
gedachte
Wolken komen mijn leven
binnen drijven,niet langer om regen te dragen of storm te brengen
maar om kleur toe te voegen aan mijn zonsondergang.
Rabindranath Tagore (Ingestuurd door: Red. Dagelijkse Gedachte, Leiderdorp NL)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten