"Zoals de zon haar licht en warmte verspreidt in het universum, kun je door je gedachten en gevoelens alle gebieden van de ruimte raken. Onderweg ontmoet je een menigte van schepselen die je groet en die jou op hun beurt zullen groeten. Bedenk dan dat dit het echte leven is: uitwisselingen, onafgebroken communicatie met miljoenen schepselen.
Worden zoals de zon… voedt dit ideaal en mag het in jou zo’n groot belang krijgen dat heel je wezen erdoor in vuur en vlam wordt gezet, verlicht wordt: geleidelijk zul je vanbinnen de kiemen van het goddelijk leven voelen groeien. Zonder aan te dringen, zelfs zonder eraan te denken, zul je het beste in jou manifesteren. De zon, de spirituele zon, is degene waarnaar heel je wezen moet gericht zijn. Zodra zij schittert in je ziel, word je zoals de aarde in de lente, wanneer de hele natuur ontluikt."
Omraam Mikhaël Aïvanhov
Dagtekst van zondag
22 maart 2015.
"Je zegt dat je moeilijkheden ondervindt om te mediteren. Vanwaar deze moeilijkheden? Omdat je nog niet goed begrepen hebt dat ieder ogenblik van het bestaan niet op zich staat, maar verbonden is met al de ogenbikken die eraan voorafgaan: je moet dus aandachtig zijn en de voorwaarden scheppen om op het gepaste moment een waarachtig werk met de gedachte te kunnen doen.
Veronderstel dat je met iemand gediscussieerd hebt: wanneer je de volgende dag wilt mediteren, kun je echter niet stoppen met het herkauwen van je verwijten en de rekening met hem te vereffenen. In plaats van je bevrijd te voelen en je te verheffen tot de gebieden van de ziel en de geest, blijf je vastgeketend aan de aarde, uitsluitend in beslag genomen door het voortzetten van je discussie van de vorige dag. De ene keer om deze reden, de andere keer om een andere reden, maar dezelfde geschiedenis zal zich onophoudelijk herhalen en je zult er nooit toe komen te mediteren. Mag dit dus duidelijk zijn. Je kunt vele zaken realiseren door de gedachte, maar op voorwaarde dat je beseft dat ieder moment van je leven verbonden is met de momenten die eraan voorafgaan, zodat het werk van de gedachte, zoals alle andere werkzaamheden, een goede voorbereiding vereist."
Omraam Mikhaël Aïvanhov
"Je zegt dat je moeilijkheden ondervindt om te mediteren. Vanwaar deze moeilijkheden? Omdat je nog niet goed begrepen hebt dat ieder ogenblik van het bestaan niet op zich staat, maar verbonden is met al de ogenbikken die eraan voorafgaan: je moet dus aandachtig zijn en de voorwaarden scheppen om op het gepaste moment een waarachtig werk met de gedachte te kunnen doen.
Veronderstel dat je met iemand gediscussieerd hebt: wanneer je de volgende dag wilt mediteren, kun je echter niet stoppen met het herkauwen van je verwijten en de rekening met hem te vereffenen. In plaats van je bevrijd te voelen en je te verheffen tot de gebieden van de ziel en de geest, blijf je vastgeketend aan de aarde, uitsluitend in beslag genomen door het voortzetten van je discussie van de vorige dag. De ene keer om deze reden, de andere keer om een andere reden, maar dezelfde geschiedenis zal zich onophoudelijk herhalen en je zult er nooit toe komen te mediteren. Mag dit dus duidelijk zijn. Je kunt vele zaken realiseren door de gedachte, maar op voorwaarde dat je beseft dat ieder moment van je leven verbonden is met de momenten die eraan voorafgaan, zodat het werk van de gedachte, zoals alle andere werkzaamheden, een goede voorbereiding vereist."
Omraam Mikhaël Aïvanhov
Dagtekst van zaterdag
21 maart 2015.
"De lente is het seizoen van de vernieuwing, het ogenblik waarop de energieën, die opgeslagen liggen in het zaad, zich bevrijden. Maar om zich te kunnen bevrijden, moet het zaad eerst sterven. Deze dood is de voorwaarde opdat de kiem zou kunnen uitkomen, om wortels, twijgen, takken, bloemen en vruchten te worden. Tot dat ogenblik was het zaad een versteend, bewegingloos schepsel, wachtend op gunstige omstandigheden om het leven in stand te houden en vruchten voort te brengen die op hun beurt nieuwe zaden zouden geven.
Zoals een lijk dat achtergelaten werd in een graf, lijkt het zaad gedurende zekere tijd definitief dood. Maar in de lente, bij de terugkeer van de warmte, vindt de verrijzenis plaats, overal waar er zaden zijn; iedere kleine graftombe gaat open, de deksteen gaat eraf en de kiem verschijnt. Het is de zon, met haar licht en warmte die de oorzaak is van deze verrijzenis. En op dezelfde manier zal voor de mens, die zich lange tijd heeft blootgesteld aan het licht en de warmte van de spirituele zon, op een dag de verrijzenis aanbreken."
Omraam Mikhaël Aïvanho
"De lente is het seizoen van de vernieuwing, het ogenblik waarop de energieën, die opgeslagen liggen in het zaad, zich bevrijden. Maar om zich te kunnen bevrijden, moet het zaad eerst sterven. Deze dood is de voorwaarde opdat de kiem zou kunnen uitkomen, om wortels, twijgen, takken, bloemen en vruchten te worden. Tot dat ogenblik was het zaad een versteend, bewegingloos schepsel, wachtend op gunstige omstandigheden om het leven in stand te houden en vruchten voort te brengen die op hun beurt nieuwe zaden zouden geven.
Zoals een lijk dat achtergelaten werd in een graf, lijkt het zaad gedurende zekere tijd definitief dood. Maar in de lente, bij de terugkeer van de warmte, vindt de verrijzenis plaats, overal waar er zaden zijn; iedere kleine graftombe gaat open, de deksteen gaat eraf en de kiem verschijnt. Het is de zon, met haar licht en warmte die de oorzaak is van deze verrijzenis. En op dezelfde manier zal voor de mens, die zich lange tijd heeft blootgesteld aan het licht en de warmte van de spirituele zon, op een dag de verrijzenis aanbreken."
Omraam Mikhaël Aïvanho
Woorden van
Inspiratie - 356
Er
is geen weg naar geluk,
geluk is
de weg.
Er is geen
weg naar vrede,
vrede is
de weg.
Er is geen
weg naar inzicht,
inzicht is de
weg.
Thich Nhat Hanh
Woorden van
Inspiratie - Dag 355
Mensen
die bergen kunnen verzetten
hebben zelden
de behoefte
er bovenop te
staan.
Theo Mestrum
Geen opmerkingen:
Een reactie posten