In de loop van mijn leven heb ik geleerd steeds
dichter bij God en zijn engelen te komen om beter te luisteren. Maar vooral om
te geloven wat er wordt gezegd. Nu zult u misschien zeggen dat u niets hoort
zeggen? Jawel hoor. In ieder hoofd zit een stemmetje. Het is het stemmetje van
het geweten, het stemmetje van je ziel, het gevoel(intuïtie) en van je
gids. Ja, het zijn er drie en alle drie weten ze het veel beter dan ons
verstand. Toch denken we ondanks al die stemmetjes het altijd beter te weten.
Dat mag hoor. Wij hebben vrije keuze van denken en kiezen. Niemand verbiedt jou
iets te doen of te laten. De goede keuze kun je alleen maken als je
luistert naar je stemmetjes. De mindere keuze als je alleen luistert naar
hetgeen om je heen is. Vroeger liet ik mijn mening nog weleens beïnvloeden door
anderen, hoewel achteraf altijd bleek dat mijn eigen mening wel de juiste was
geweest.
Soms denken anderen om je heen het beter te
weten. Dat mag maar dat wil niet altijd zeggen dat het goed is. Het wil ook
niet zeggen dat alles wat anderen met je voor hebben slechter is. Nee. Het is
juist de bedoeling dat je luistert naar wat de ander zegt, daar jouw mening
naast legt en dan een keuze maakt. Dat kan ook bestaan uit een stukje van beide
inzichten. Het leven is mooi, zolang wij het mooi maken en niet in de negatieve
spiraal blijven hangen. Als wij als mens durven kiezen om de mooie kant te
zien, kom je tot de ontdekking dat het steeds beter gaat. Misschien te langzaam
in je idee, waardoor je weer terugvalt in het negatieve? Geloof me, krabbel dan
weer op. Het hele leven bestaat uit vallen en opstaan. Nodig God, of in wie je
ook geloofd uit aan jouw tafel.
Leg je problemen in 'Zijn' handen en heel
langzaam., soms ook wat sneller of heel snel, draait jouw leven naar de
positieve kant. Geloof vooral in jezelf, dat jij de kracht hebt om jouw leven
om te draaien, daar draait het om. Jouw geloof in het positieve en de hulp die
jij van bovenaf krijgt toegestuurd helpen je met alles wat voor jou waardevol
is. MausDagtekst van zondag 1 september 2013.
"Het verhaal gaat dat Mozes op een dag, toen hij ging wandelen in de bergen, een herder ontmoette die hem de maaltijd toonde die hij had bereid. Hij had de Heer uitgenodigd die maaltijd met hem te nuttigen en was er zeker van dat hij zou komen. ‘Hoe kun je nu zoiets geloven? vroeg Mozes. Niemand heeft ooit God gezien en jij stelt je voor dat hij zal komen om met jou te eten?’ Tevreden dat hij zijn grote wijsheid had getoond, vervolgde Mozes zijn weg en liet de arme herder heel ongelukkig achter. Plots voelde hij dat een onzichtbare hand hem een klap op de wang gaf: het was God die hem een oorvijg gaf. ‘Dwaas, zei hij, waarom heb je twijfel gezaaid in het hart van deze man? Hij geloofde dat ik bij hem zou komen eten en ik stond op het punt om dat te doen. Laat dit een les voor je zijn.’ Indien wij, net als de herder die geloofde dat God bij hem zou komen eten, geloven dat wij de zon voor het ontbijt kunnen uitnodigen, zal zij komen, zij zal met ons spreken en ons de hele dag vergezellen. Je zult zeggen dat dit verhalen zijn voor kinderen… Wellicht. Maar juist bij kinderen kunnen wij een waarheid leren: wat wij geloven wordt, op een of andere manier, werkelijkheid." Omraam Mikhaël Aïvanhov
1 opmerking:
Mooi Maus, ik ben blij dat het goed met je gaat!
lieve groetjes, Boukje
Een reactie posten