Sorry mensen, ben een
beetje uitgeblust na alles de afgelopen zeven weken en heb tijd nodig om gewoon
even niets te willen of te doen. Waarom en hoe begrijp ik zelf niet, maar het
vermoeden bestaat dat het gewoon een overgangsfase is naar een nieuw begin. In
dit geval letterlijk omdat het nieuwe jaar er aan komt. Gisteravond liet ik
zelfs mijn camera op straat vallen. Of hij kapot is heb ik zelfs nog even niet
naar gekeken. Ook de slapeloze nachten zullen er onderdeel van zijn, dus is er
meer een stuk gelatenheid, die niet negatief of positief voelt. Er is gewoon
even niets en voor mijn gevoel is ook dat goed. Misschien herkent u dit ook?
Lieve groet en fijne dag.
Dagtekst van zaterdag
27 december 2014
"Nu je de weg naar het licht bent opgegaan, moet je onvermoeibaar je tocht
voortzetten, zonder je af te vragen wanneer je het doel zult bereiken. De
hindernissen zullen een voor een wijken voor degene die onderweg niet stopt,
want hij heeft de machtige wetten van het leven in beweging gezet.
Het spirituele leven is als de beklimming van een hoge berg. Op deze lastige,
steile paden is het onvermijdelijk dat je ogenblikken van zwakte, van
ontmoediging doormaakt en het kan ook gebeuren dat je valt, maar dit is geen
reden om te stoppen. Soms kan je misschien zelfs het gevoel hebben te sterven…
maar je zult weer opstaan! Als je de moed volledig dreigt te verliezen, klamp
je dan vast aan dat mysterieuze licht dat nog in je schijnt, het zal tegen je
zeggen dat ‘de dood’, waar je doorheen gaat, gevolgd zal worden door een
wederopstanding en dat niemand beter dan jijzelf je daaruit kan redden, want
alle machten van het leven bevinden zich in jou. En je zult je klim naar de top
voortzetten."
Omraam Mikhaël Aïvanhov
Dagtekst van vrijdag
26 december 2014
"Hoe komt het dat je na een ogenblik van grote spirituele intensiteit zo’n
gevoel van volheid ervaart?
Uiterlijk is er nochtans niets gebeurd, is er niets veranderd, maar je voelt je
voldaan alsof je werd gevoed, gelaafd… Onwetenden zullen natuurlijk zeggen dat
dit een illusie is. Maar als ze lijden, als ze ongelukkig zijn zonder
aanwijsbare oorzaak, zijn deze momenten van angst, van depressie dan ook een
illusie? Welnee, dit is voor hen een realiteit, het lijden is een realiteit,
maar de spirituele vreugde is een illusie. Wat een redenering!
Probeer je dus voortaan te verheffen tot aan de gebieden van de ziel en de
geest; eet, drink en je zult beseffen wat de volheid is. Vanaf dat moment zal
het niet meer zijn zoals op het fysieke vlak, waar je iedere dag verplicht bent
te eten om niet uitgehongerd en krachteloos te worden. Het voedsel dat je in de
sublieme gebieden tot je neemt, verzadigt je gedurende dagen en dagen. De goddelijke
wereld bestaat uit zulke rijke elementen dat, ook al lukt het je er slechts
eenmaal van te proeven, de gewaarwording van vervulling die ze je geven, je
niet meer zal verlaten. Niets zal deze gewaarwording van eeuwigheid van je
kunnen afnemen. Voordat je zover bent, zul je natuurlijk nog lang moeten
oefenen en iedere dag je voedsel moeten zoeken zoals je dat voor de fysieke
maag doet.
Maar als je probeert deel te nemen aan de festijnen van de ziel en de geest,
zal op een dag niets dit gevoel van volheid meer van je kunnen afnemen."
Omraam Mikhaël Aïvanhov
Dagtekst van
donderdag 25 december 2014.
"Elk jaar vieren de christenen op 25 december om middernacht de geboorte
van Jezus. Het is Kerstmis. Er bestaat geen enkel bewijs dat Jezus op 25
december geboren zou zijn, of in de winter, en men is zelfs niet helemaal zeker
van het jaar… Maar net zoals bij Pasen, geeft de plaats van Kerstmis op de
kalender aan dat dit feest symbolisch moet worden geïnterpreteerd.
De winter is het seizoen waar, in de zaden in de grond, een langdurige arbeid
van ontkiemen plaatsvindt, die uiteindelijk zal uitmonden in het ontluiken van
een veelvoud aan nieuw leven. Hetzelfde werk vindt plaats in de psyche van
ieder mens: in die duistere aarde van zijn lagere natuur moet het zaad van het
hoger Zelf, de Christus,beginnen te ontkiemen. Juist deze gebeurtenis wordt
door de christenen gevierd met Kerstmis: om middernacht, op het moment van de
grootste duisternis heeft een geboorte plaats. Daarom is Kerstmis, ondanks de
kou en de duisternis, ook het feest van het licht. Sommigen zullen zeggen dat
ze geen christenen zijn en dat ze met de geboorte van Christus niets te maken
hebben. Welnu, als ze dat liever hebben, kunnen ze het anders benoemen: wat
voor godsdienst ze ook mogen hebben en zelfs als ze die niet hebben, zijn alle
mensen naar het evenbeeld van God geschapen en dit beeld ligt in hen als een
kiem waar zij naar dienen te zoeken om deze te doen ontluiken."
Omraam Mikhaël Aïvanhov
Woorden van Inspiratie - Dag 269
" Technieken genezen niet,
liefde geneest."
Sandra Ingerman
Duizenden kaarsen kunnen met één kaars
worden aangestoken.
De kaars zal er niet korter door gaan branden.
Ook geluk wordt niet minder als je het met anderen deelt.
Boeddha
(Ingestuurd
door: Elrie Jobse, Barendrecht NL)
Dagtekst van zaterdag
27 december 2014
"Nu je de weg naar het licht bent opgegaan, moet je onvermoeibaar je tocht
voortzetten, zonder je af te vragen wanneer je het doel zult bereiken. De
hindernissen zullen een voor een wijken voor degene die onderweg niet stopt,
want hij heeft de machtige wetten van het leven in beweging gezet.
Het spirituele leven is als de beklimming van een hoge berg. Op deze lastige,
steile paden is het onvermijdelijk dat je ogenblikken van zwakte, van
ontmoediging doormaakt en het kan ook gebeuren dat je valt, maar dit is geen
reden om te stoppen. Soms kan je misschien zelfs het gevoel hebben te sterven…
maar je zult weer opstaan! Als je de moed volledig dreigt te verliezen, klamp
je dan vast aan dat mysterieuze licht dat nog in je schijnt, het zal tegen je
zeggen dat ‘de dood’, waar je doorheen gaat, gevolgd zal worden door een
wederopstanding en dat niemand beter dan jijzelf je daaruit kan redden, want
alle machten van het leven bevinden zich in jou. En je zult je klim naar de top
voortzetten."
Omraam Mikhaël Aïvanhov
Dagtekst van vrijdag
26 december 2014
"Hoe komt het dat je na een ogenblik van grote spirituele intensiteit zo’n
gevoel van volheid ervaart?
Uiterlijk is er nochtans niets gebeurd, is er niets veranderd, maar je voelt je
voldaan alsof je werd gevoed, gelaafd… Onwetenden zullen natuurlijk zeggen dat
dit een illusie is. Maar als ze lijden, als ze ongelukkig zijn zonder
aanwijsbare oorzaak, zijn deze momenten van angst, van depressie dan ook een
illusie? Welnee, dit is voor hen een realiteit, het lijden is een realiteit,
maar de spirituele vreugde is een illusie. Wat een redenering!
Probeer je dus voortaan te verheffen tot aan de gebieden van de ziel en de
geest; eet, drink en je zult beseffen wat de volheid is. Vanaf dat moment zal
het niet meer zijn zoals op het fysieke vlak, waar je iedere dag verplicht bent
te eten om niet uitgehongerd en krachteloos te worden. Het voedsel dat je in de
sublieme gebieden tot je neemt, verzadigt je gedurende dagen en dagen. De goddelijke
wereld bestaat uit zulke rijke elementen dat, ook al lukt het je er slechts
eenmaal van te proeven, de gewaarwording van vervulling die ze je geven, je
niet meer zal verlaten. Niets zal deze gewaarwording van eeuwigheid van je
kunnen afnemen. Voordat je zover bent, zul je natuurlijk nog lang moeten
oefenen en iedere dag je voedsel moeten zoeken zoals je dat voor de fysieke
maag doet.
Maar als je probeert deel te nemen aan de festijnen van de ziel en de geest,
zal op een dag niets dit gevoel van volheid meer van je kunnen afnemen."
Omraam Mikhaël Aïvanhov
Dagtekst van
donderdag 25 december 2014.
"Elk jaar vieren de christenen op 25 december om middernacht de geboorte
van Jezus. Het is Kerstmis. Er bestaat geen enkel bewijs dat Jezus op 25
december geboren zou zijn, of in de winter, en men is zelfs niet helemaal zeker
van het jaar… Maar net zoals bij Pasen, geeft de plaats van Kerstmis op de
kalender aan dat dit feest symbolisch moet worden geïnterpreteerd.
De winter is het seizoen waar, in de zaden in de grond, een langdurige arbeid
van ontkiemen plaatsvindt, die uiteindelijk zal uitmonden in het ontluiken van
een veelvoud aan nieuw leven. Hetzelfde werk vindt plaats in de psyche van
ieder mens: in die duistere aarde van zijn lagere natuur moet het zaad van het
hoger Zelf, de Christus, beginnen te ontkiemen. Juist deze gebeurtenis wordt
door de christenen gevierd met Kerstmis: om middernacht, op het moment van de
grootste duisternis heeft een geboorte plaats. Daarom is Kerstmis, ondanks de
kou en de duisternis, ook het feest van het licht. Sommigen zullen zeggen dat
ze geen christenen zijn en dat ze met de geboorte van Christus niets te maken
hebben. Welnu, als ze dat liever hebben, kunnen ze het anders benoemen: wat
voor godsdienst ze ook mogen hebben en zelfs als ze die niet hebben, zijn alle
mensen naar het evenbeeld van God geschapen en dit beeld ligt in hen als een
kiem waar zij naar dienen te zoeken om deze te doen ontluiken."
Omraam Mikhaël Aïvanhov
Woorden van Inspiratie - Dag 269
" Technieken genezen niet,
liefde geneest."
Sandra Ingerman
Duizenden kaarsen kunnen met één kaars
worden aangestoken.
De kaars zal er niet korter door gaan branden.
Ook geluk wordt niet minder als je het met anderen deelt.
Boeddha
(Ingestuurd
door: Elrie Jobse, Barendrecht NL)